Grote mensen lijken nergens bang voor te zijn. Voel ik mij dan als enige nog zo klein?
Een grote angst overvalt mij en ik weet niet waarom. Ik voel heel mijn lijf en die trekt zich krom.
Een kap met een zwart gat alsof ik oog in oog sta met het niets. Ik voel me samenkrimpen en wil snel wegrennen met m'n fiets.
Een kap met een zwart gat alsof ik niemand sta aan te kijken. Ik voel mijn hoofd dragen en wil dit beeld snel ontwijken.
Angst slaat toe voor het onbekende, zwarte, donkere, niet wetende wat komen zou. Was er maar iemand die me beschermen wou.
Zwart waar je niet weet waar het begin en waar het einde van is. Tot ik besef dat ik in de spiegel kijk... Ik heb het mis!
Ik kijk naar mijn eigen angst, donkerte, leegte aan om niets te zijn. De gedachte dat ik niemand ben, doet me pijn.
Een gedachte die spookt door mijn hoofd hoewel ik mijzelf al zolang ken. En wel degelijk hier fysiek ik aanwezig ben.
Want I'am, I'am iets! Ik ben niet niets!
Reactie plaatsen
Reacties