Vergankelijkheid

Steeds meer heb ik het gevoel dat het niet zal zijn, 
Het voelt niet meer naturel en dat doet mij pijn.

De manier hoe hij zich gedraagt en zich wil afkeren, 
De emotie die ik zoek, kan hij niet meer projecteren.

Het is niet hem, maar de emotie die ik mis, 
De emotie van liefde, bescherming, koestering die er niet meer is.

Heel even, in een zeldzaam moment, kon ik die emotie grijpen,
Maar al snel was die terug weg en kon ik het niet meer vastknijpen.

Een vorm van waakzaamheid borrelt in mij op,
Gedachten ontstaan, mijn geduld zegt stop.

Mijn zorgende hand streelt over zijn rug,
maar ik krijg helemaal geen liefde meer terug.

Hij vindt het een slecht idee dat ik vertrek,
Maar toch kan ik die emotie niet meer voelen in elke gesprek.

Wat hij vroeger projecteerde op mijn lichaam,
Voel ik mij nu leeg en heel eenzaam.

Ik heb  zo'n verdriet, zo veel pijn, het is helemaal weg,
Is een relatie bestand tegen zo veel pech?

Ik liet een bad voor hem lopen met lavendelgeur na een lange dag werken,
Een mantralied, wat kaarslicht om terug wat aan te sterken.

De geur ontspande zodat het lied harten kon raken,
En alle verdrongen emoties kon losmaken.

Het brak harten, alle emoties passeerden van dit leven,
ik kwam aan de rand van het bad mijn hand, mijzelf, mijn liefde geven.

Waarom ik het deed, weet ik niet
...
Maar even zag ik in die ogen die mooie ziel,
Die ziel waar ik zó voor viel.