Wat de stilte mij bracht

Voor het eerst voelde ik de natuur weer aan mijn voeten. Geveld door Corona alsof ik voor iets moest boeten. Innerlijke frustratie waarom zaken niet gingen. Moest ik heel wat emoties verdringen. Maar toch ben ik dankbaar voor het bezoekje dat Corona mij bracht. Ik moest alles loslaten, het virus had mij in zijn macht. Zelfs tot het denken en bedenken van nieuwe ideeën toe. Ik was bij het minste geringste moe. Alsof er geen bloed liep door mijn bloedbanen. Het leek alsof ik mij dood moest wanen. Dood geen teken van leven zodat Corona mij saai zou vinden en zou vertrekken. Een héél raar virus dat ik voelde in mijn tenen, vingers, hoofd tot in mijn bekken. Maar het bracht mij veel.

Na al meerdere keren ziek te zijn geweest, enkele revalidaties achter de rug te hebben, was het bezoekje van Corona een heel ander gegeven. Nu begrijp en voel ik pas hoe belangrijk het is je hart te volgen en what the F*¨%&*k wat de wereld van je denkt. Nu pas kan ik in die formule gaan staan. Lukt iets niet, Só be it! Ik kan ten minste terug het gras onder mijn voeten voelen. 

Dit was de eerste gedachte die in mij opkwam toen ik terug contact kon maken met de natuur. Een druppel ochtenddauw die van een grassprietje versprong naar mijn grote teen. De zuivere ochtenddruppel deed mij beseffen wat een mooi leven ik wel heb.

Het zaad ligt me voor de voeten. En toch zijn we allemaal zo druk in de weer en afgeleid van de essentie van het leven. Soms is het goed  even stil te staan of te vertragen. De stilte toe te laten om te zien wat we allemaal hebben en hebben gerealiseerd.

Het leven is een spel. En soms is het goed om alles eens van bovenuit het speelbord te bekijken. Kijk niet alleen vooruit waar je pion staat om zo snel mogelijk te winnen. Eens je nummer 1 bent, is het spel voorbij! Waarom willen  we dit?! Waarom willen we allemaal "de beste" "de nummer 1" zijn?! Want dan is het plezier al snel gedaan. Het is de kunst om zolang mogelijk in het spel te blijven.

Of misschien doe je wel niet mee aan het spel en laat je je leiden door de pionnen voor en achter je. Niets houdt ons vast. Niets verbiedt dat volwassenen niet meer mogen spelen en buiten de lijntjes kleuren. Enkel onze eigen keuze. Wie is de volgende die de dobbelsteen gooit en durft stappen te zetten in het spel?

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.